Een tussenstand die niet bepaald een goed gevoel geeft over de eindstand. We staan, om in actuele voetbaltermen te spreken, met een paar nul achter.

De conclusies in het rapport van de rekenkamers zijn helder en scherp. Jammer en ook onbegrijpelijk is het om te moeten vaststellen dat er een duidelijk meningsverschil is tussen de 3 colleges en de 3 rekenkamers over het vertrekpunt van dit uitvoerige onderzoek. Hierdoor dreigt de waarde van het rapport te devalueren.

We zouden zowel college als rekenkamer willen meegeven om naar een modus op zoek te gaan, om bij toekomstige onderzoeken  alle partijen de zelfde insteek en verwachting te laten  hebben van wat onderzocht gaat worden. Dit voorkomt hopelijk de nu in het rapport vermelde welles/nietes discussies.

Ik ga terug naar de inhoud van het rapport.

Dat dergelijke processen waar we nu als 3 gemeenten mee bezig zijn tijd en dus in het begin ook geld kosten

kunnen we als ChristenUnie wel plaatsen. Echter als de gemeenschappelijke visie op het einddoel ontbreekt of als blijkt dat er te weinig of zelfs geen bereidheid is om taken over te dragen naar elkaar, dan wordt het zorgelijk.

Dat doet denken voorzitter, en ook dat voorbeeld past wel in deze tijd, aan 3 gezinnen die besloten hebben om gezamenlijk op vakantie te gaan. Dat moet de vakantie gezelliger, educatiever  en goedkoper maken. Ze willen wel met elkaar op hetzelfde park maar wel alle drie hun eigen onderkomen hebben. Ze gaan ook alle drie met hun eigen auto op reis spreken ze af. Wat ze echter niet doen voorzitter is om af te spreken waar ze naar toegaan, wie de huisjes regelt en wie de route gaat uitzoeken. Onderweg bellen ze met elkaar om dat af te spreken, maar het ene gezin heeft ‘s nachts door gereden en  zit al in zuidoost Frankrijk  terwijl de twee andere gezinnen richting de Pyreneeën rijden.

Kortom voorzitter, wat een mooie en goedkope vakantie had moeten worden werd ruzie en verwijten maken naar elkaar. Er moesten vele kilometers extra gereden worden om bij elkaar te komen en uiteindelijk waren ze het dubbele kwijt aan vakantiekosten.

Voorzitter, iedere vergelijking gaat ergens mank, dat weten we. Maar wat de rekenkamers in hun rapport schrijven neigt wel sterk naar bovengenoemde situatie :

1. gemeenschappelijke visie ontbreekt
2. geen bereidheid, na 4 jaar taken over te dragen
3. geen structurele inbedding van de samenwerking
4. geen concrete resultaten na 4 jaar
5. substantiële investeringen terwijl de baten ver achter zijn gebleven.

Dit zijn harde conclusies en feiten voorzitter die in onze optiek los staan van de discussie of het vertrekpunt van het onderzoek wel juist is geweest.

En wat doen we er nu mee? Onze insteek is niet om zwarte pieten uit te delen. Voor alle drie de gemeenten zijn dit nieuwe processen, die vol zitten met vraagtekens, emotionele en culturele gevoelens. Maar we moeten wel verder. Daarom is zo’n tussenrapportage, ook al komt hij hard over, wel goed. Als we zeker wisten dat we alles goed zouden doen dan konden we dit soort onderzoeken direct gaan schrappen. We zijn daarom blij met de aanbevelingen uit het rapport en ook de insteek van het college om deze aanbevelingen over te nemen en in sommige gevallen is dat ook al geëffectueerd.

Want de insteek van de ChristenUnie is voorzitter om met behoud van eigen identiteit en zelfstandigheid, voor zover dat mogelijk en wenselijk blijft ( bladz. 63 bovenaan ) de Bar samenwerking van Goed via Beter naar Best te krijgen. Niet zo zeer om een betere, hoogwaardigere dienstverlening te realiseren, maar veeleer om naar de toekomst toe de huidige dienstverlening op peil te kunnen houden. De uitbreiding van taken en de verminderde financiële middelen maken deze samenwerking onvermijdelijk om het huidige service niveau te kunnen waarborgen.

Hiermee kom ik toe aan punt b van dit agendapunt. Het vaststellen van het Koersdocument Bar-Beter.

De uitgangspunten zijn in dit nieuwe document overgenomen uit het Bar-Goed document en aangevuld met een 4 tal randvoorwaarden. Ook wordt door u gesproken over de, door de rekenkamers gemiste, stip aan de horizon. Dit te bereiken via spoor 2.

Voorzitter, wij beoordelen dit Bar-Beter koersdocument, als een document wat concretere stappen en doelstellingen te zien geeft. Voor iedereen is het helder, eind 2012 moeten er knopen worden doorgehakt.

Zowel het ambtelijk als bestuurlijk apparaat weet waar hij aan toe is. Uit de 5 vormen van samenwerking moet eind dit jaar een keuze worden gemaakt. Er is een voorlopige keuze gemaakt om de scenario’s 3 en 4 als uitgangspunt te nemen voor de verdere uitwerking. Gezien de  beoordeling van variant 5 zouden wij als ChristenUnie ook willen pleiten om deze variant mee te nemen in het onderzoek. Het versterkt de kracht van de 3 gemeenten maximaal en in onze optiek blijven we bij deze ambtelijke fusie toch gewoon een zelfstandige gemeenten met eigen bestuur.

De geleidelijke opbouw naar het eindpunt vinden we een verstandige aanpak. Wel vragen we ons af of 2015 weer niet ver weg is. De hele operatie zou dan 9 a10 jaar bezig zijn. In het bedrijfsleven zijn dit soort termijnen niet aan de orde. En waar ruimte wordt gecreëerd wordt het vaak ook gebruikt. Wellicht zou een scherper tijdspad, bijv met de start van de nieuwe gemeenteraden te overwegen zijn.

Een ander punt wat ons nog bezig houdt voorzitter is hoe de nieuw geformuleerde doelstelling en randvoorwaarden, de beheersing van de kosten van het hele traject nu worden gemonitoord. Worden we maandelijks via de commissie vergadering op de hoogte gehouden over de voortgang of bent u voorstander van een aparte commissie Bar die uit de drie raden wordt geformeerd. Graag uw mening daarover.

Want het is duidelijk voorzitter, en impliciet geeft u dat ook aan met de titel van het document, het moet wel beter. De eerste 4/5 jaar is een kostbaar leerproces geweest, laten we nu voor, mijn part 3 oogstjaren gaan.

Het is mooi meegenomen dat een degelijk proces boeiend en zelfs leuk is, maar het gaat toch uiteindelijk om de stip aan de horizon waar we naar toe willen.

Het geloof en de overtuiging in de samenwerking is gegroeid zegt u. Niet vanwege externe druk of dat we gedwongen zijn door derden. Maar meer de lokale situatie en de ambitie zijn van invloed geweest op de samenwerkingskeuze. Aan de andere kant voorzitter moeten we ook zo reëel zijn om vast te stellen dat het wel de externe ontwikkelingen zijn, van decentralisatie taken, van gedachtegangen in het provinciehuis en van verminderde geldstromen ,die deze samenwerking tussen de drie gemeenten onontkoombaar maken.

We kennen inmiddels de sterke arm van hogere overheden. Het is daarom goed om naar een zo’n optimaal mogelijke vorm van samenwerking te zoeken en dat ook snel gestalte te geven.

Voordat de regie, ook op dit onderdeel, ons uit handen wordt genomen is het raadzaam om een sterk verhaal te hebben. Met argumenten als, we blijven liever alleen en we vinden het leuker om alles zelf te blijven doen gaan we het niet redden in het provinciehuis vrees ik. Alleen een krachtig en effectief samenwerkingscollectief zal scoren en de dreiging tot verdere stappen wellicht voorkomen.

Voorzitter, ik sluit af, we zijn in 2006 aan iets zinvols en aan iets onvermijdelijks begonnen, de ruststand valt niet mee, maar wij als ChristenUnie hebben alle vertrouwen in de 2^e helft. Van ons mag die tweede helft korter duren, maar zorgvuldigheid en kwaliteit van het werk moeten niet in het gedrang komen.

Wij wensen u en het ambtelijk apparaat daarmee veel sterkte.

Dank u.

Cor Louter