Voorzitter,

We hebben ingestemd met de 2e programmamonitor. We hebben kunnen vaststellen dat er een helder overzicht ligt van alles wat er gedaan wordt in Ridderkerk. Tevens hebben we onze waardering uitgesproken voor alle antwoorden die gegeven zijn op de talloze vragen in de voorbereiding van de monitor.

Aan de monitor was ook het onderwerp wensen nieuw beleid gekoppeld. We hebben 1 wens ingediend namelijk met betrekking tot de aanpak van eenzaamheid in Ridderkerk. De meerderheid deelt de wens maar geeft er op dit moment geen prioriteit aan. Voor ons reden om richting de begrotingsbehandeling van november verder er op in te zetten. We vinden het zeer zeker van belang.

Hieronder staat onze voorgenomen bijdrage. Omwille van de tijd is deze niet uitgesproken. Het geeft echter wel de denkrichting aan.

Ruim 45 wensen weten we met elkaar weer op te hoesten. Het begint toch een wat vreemd fenomeen te worden. Het is zelfs zo dat het gereedschap van de wensenlijst bot wordt. Want waar ik op uit ben als coalitiegenoot is dat het akkoord uit 2006 zo goed mogelijk wordt uitgevoerd. Omdat de samenleving niet stilstaat is het wel gewenst om jaarlijks te zien of het akkoord nog antwoorden geeft op huidige of nieuwe vragen of problemen die opdoemen. Om dan steeds stapels wensen te produceren komt mij toch wat vreemd voor.

Voor onze fractie is het van belang of er een relatie ligt met het coalitieakkoord of dat er nieuwe problemen worden gesignaleerd die nodig van een passend antwoord moet worden voorzien.

Het maakt verder verschil of je wensen kunt indienen omdat er geld over is of dat je wensen indient omdat er actuele problemen zijn die maakt dat je het ene beleid inwisselt voor het andere.
Volgens ons is er geen geld over en zullen we ons moeten inhouden om de tekorten niet op te laten lopen. Dat geeft ons bij het aanbrengen van wensen op dit moment terughoudendheid. Dat geeft ook dat we niet ruim met P’s hebben gestrooid.

Voor de ChristenUnie bleef er 1 wens over nadat andere wensen al blijken te worden uitgevoerd zoals een mooi verlicht fietspad achter Salem van de Vlietlaan naar de Oosterparkweg. De wens die overblijft is om de eenzaamheid onder Ridderkerkers verder te onderzoeken en van een nadere aanpak te voorzien. Er gebeurt al wel het een en ander maar er zijn schrijnende gevallen bekend en er zijn schrijnende gevallen niet bekend. Zolang eenzaamheid niet zelfgekozen is moeten we als samenleving er iets aan willen doen. Het past ook prima in de veranderende samenleving waarin weer meer oog is voor elkaar. De WMO gaat uit van het principe van de verantwoordelijke burger die zelf weer actie onderneemt en niet alles aan de overheid overlaat.
Er zijn verder nog een paar wensen van anderen waar we wel voor voelen en die passen in bovengenoemde richting.

Marten Japenga