Voorzitter,

In de afgelopen jaren is er meermalen gesproken over de woonboot. Er zijn diverse mensen die zeggen dat ze er helemaal niets meer van snappen. Wat is er aan de hand en wie heeft er gelijk? Ik heb me in de afgelopen periode verdiept in de vele stukken die er liggen. Voorzitter, het is bizar wat er allemaal is geproduceerd aan brieven, teksten en stukken. Je zou wensen dat al die energie was gestoken in het vinden van een goede regeling voor deze boot.

Op 2 november 2006 heeft de fractie van de ChristenUnie een motie gesteund die tot doel had om echt in gesprek te gaan met elkaar teneinde een situatie te bereiken die de uitvoering van het civielrechtelijk vonnis uit 2006 overbodig zou maken.

Die motie hebben wij gesteund in de hoop dat hiermee de zaak zou worden vlot getrokken. Dat onze toenmalige fractievoorzitter de heer Plaisier er vertrouwen in had moge blijken uit het feit dat hij zelfs de druk van de dwangsom wenste weg te nemen.

Hiermee heeft hij wat mij betreft laten zien tot het uiterste te gaan waar het gaat om oplossingen. Ik neem daar een voorbeeld aan in mijn politieke werk.

Voorzitter, ik ga hier niet in op alle brieven en mails die ik ontvangen heb over deze zaak. Want er is heel veel dat ik zou willen bestrijden. Ik wil er echter niet meer woorden aan gebruiken dan op grond van het gewicht van de zaak wenselijk is.

Onze fractie heeft in diverse vergaderingen gesproken over deze boot. Er ligt wat ons betreft een duidelijke uitspraak van de rechter uit 2006. We hebben gepoogd de uitvoering van het vonnis overbodig te maken door een middels overleg verkregen oplossing. Het college geeft nu aan dat zij niet in staat is om de motie uit te voeren.

Voorzitter, wij zitten hier niet in de rechtszaal maar in de raadszaal. Ik beschouw deze zaak door de ogen van een raadslid. In dit land staan ons allerlei mogelijkheden open om ons gelijk te halen bij een rechter wanneer andere mogelijkheden niet de gewenste uitkomst geven.

Als raadslid ben ik -en als fractie zijn wij - tot de stellige overtuiging gekomen dat niet het college verantwoordelijk is voor het niet kunnen uitvoeren van de motie maar dat de familie en haar belangenbehartigers dit aan zich zelf hebben te danken.

Triest dieptepunt van het handelen is de strafklacht die door de familie is ingediend tegen wethouder Den Boef. Deze actie vinden we meer passen in een strategie van niet willen dan in een strategie die past in de zoektocht naar een oplossing van deze zaak. We betreuren dat zeer.   
Voorzitter, laat ik het helder zeggen. De motie is niet uitvoerbaar gebleken. Onze fractie begrijpt dat heel goed. Onze fractie vindt zelfs dat aan het gemeentebestuur onrecht is aangedaan door alles wat er gezegd en geschreven is.

Dank U.   

Marten Japenga