Sneeuw! Na jaren kwakkelwinters te hebben gehad kwam het er eindelijk van. Wel twintig centimeter lag er. Wat waren we er blij mee. Even geen corona. Even weg van die sombere en monotone dagen. Genieten van sneeuwpoppen maken, sleetje rijden en van die magische witte wereld. En dat we daar aan toe waren was goed te zien: half Ridderkerk leek wel buiten te zijn. In geen maanden heb ik zoveel blije gezichten gezien. En heerlijk: dat geluid van gelach in de lucht!
Het valt niet mee om deze weken voldoende beweging te krijgen. Thuiswerken, weinig kans om te sporten etc. Wandelen is iets wat nog wél kan, en is een eenvoudige en veilige manier om er even uit te zijn. Daarbij is wandelen ook nog goed voor de gezondheid. Ik vind het echt leuk om te merken dat we in Ridderkerk steeds meer wandelen. Zelf maken we elke avond een wandeling. Dan zet ik de app ‘Ommetje’ aan. Het idee achter deze app is om mensen te laten wandelen in een soort competitievorm. Samen met collega’s, familie of vrienden zet je een eigen wandelcompetitie op. Voor mij werkt het, het zal toch niet zo wezen dat mijn collega’s steeds vooroplopen in deze competitie. Dan loop ik maar weer een extra rondje!
Verstoppertje spelen tussen het groen, spannende paadjes ontdekken of moddersoep maken. Kinderen kunnen zich in zo’n omgeving uren vermaken. Buiten spelen levert zo veel op: samen met vriendjes spelen, uitdaging om meer te bewegen, ontdekken hoe mooi de natuur is, lekker buiten zijn. Het draagt bij aan gezondheid en net zo belangrijk: zo ontstaan fijne jeugdherinneringen.
Elkaar echt kennen, er voor elkaar zijn. Dat is zo nodig in het leven. Het zorgt ervoor dat je leven waardevol voelt. Soms is daarbij wat lichte professionele ondersteuning nodig. Hierdoor lukt het dan om mee te blijven doen, je waardevol te voelen. Buurtcirkel van Aafje Reyerheem en het Geheugenpaleis van Riederborgh zijn hier twee mooie voorbeelden van.
2020 zou het jaar worden van 75 jaar vrijheid. Maar die mijlpaal is grotendeels overschaduwd door de coronacrisis. En toch horen we - in de crisis van nu - ook nog de gesprekken over de crisis van toen. De verhalen van verlies en honger. Van stress en verdriet. Maar wat vooral bleef hangen, waren de verhalen van kracht en trouw: kracht om door te gaan en trouw te blijven aan idealen. Mensen die er voor elkaar willen zijn en samen vechten voor betere tijden. Die verhalen maakten diepe indruk en krijgen - in dit bewogen jaar - nieuwe betekenis. Omdat ze ons laten zien wat hoop is. En ons wijzen op wat echt telt.
Met die verhalen in ons achterhoofd zoeken we ook nu naar richting voor Ridderkerk. Waar brengen we hoop? Waar is meer aandacht nodig voor wat echt telt?
In deze week wordt door het hele land extra aandacht gevraagd voor het thema eenzaamheid. Daarnaast is er afgelopen dinsdag een ander initiatief gestart: ‘aandacht voor elkaar’ (https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2020/10/05/aftrap-landelijk-initiatief-aandacht-voor-elkaar). Ik kijk een beetje kritisch naar dergelijke initiatieven. Gaat het percentage van mensen die zich eenzaam voelen hiermee om laag? Lukt het ons door een landelijk initiatief om echt verbinding en compassie te voelen? Ik vraag het me echt af.