In de korte tijd die we in deze termijn hebben gekregen, kan ik slechts een aantal onderwerpen uit onze algemene beschouwingen noemen. Voor het volledige verhaal verwijs ik graag naar onze schriftelijke algemene beschouwingen, die u allen reeds heeft kunnen lezen.
Ik wil beginnen bij de BAR-organisatie. Ook al kijken we liever vooruit dan achteruit, een stukje realiteit in het schetsen van de huidige situatie is vandaag ook van belang. En dan zien we dat de reorganisatie dit jaar heel veel tijd en energie heeft weg geslurpt. Energie die we liever hadden gestopt in veel urgentere zaken, zoals bijvoorbeeld de uitwerking van de klimaatvisie (ik kom hier zo op terug). Veel kennis is het afgelopen jaar met het vertrek van ervaren krachten uit de organisatie weggegaan, en voor de medewerkers die bleven en voor hen die nu net binnenkomen is het nu best nog een rommelige tijd. We horen gelukkig dat veel van de overgebleven medewerkers graag voor de gemeente Ridderkerk blijven werken. Daar zijn we uiteraard blij om!
Allereerst:
wat mooi om hier te mogen zijn! Zeker gezien de ontwikkelingen rond corona is dat geen vanzelfsprekendheid. Fijn dat we toch de mogelijkheid hebben vandaag. Want elkaar in de ogen te kijken, elkaar te spreken is op zo'n bijzondere dag echt van waarde.
Voorzitter, vanuit drie thema’s, Natuurlijk, Gelukkig en Zichtbaar ChristenUnie, bereiden we met onze steunfractie ons raadswerk voor. Het zijn ook de thema’s waarmee wij in onze algemene beschouwingen onze focus wilde duidelijk maken. De woorden geven wat ons betreft aan waar we voor willen gaan. Het zijn woorden die we graag concreet en herkenbaar terugzien in de plannen voor Ridderkerk.
In mijn bijdrage nu wil ik het vooral hebben over de twee moties en het amendement dat we indienen. Het zijn drie heel verschillende onderwerpen, op elk focuspunt 1. Deze drie hebben eigenlijk alle drie hetzelfde thema. En dat is: Practice what you preach. Of in het Nederlands: Zeg wat je doet en doe wat je zegt.
2020 zou het jaar worden van 75 jaar vrijheid. Maar die mijlpaal is grotendeels overschaduwd door de coronacrisis. En toch horen we - in de crisis van nu - ook nog de gesprekken over de crisis van toen. De verhalen van verlies en honger. Van stress en verdriet. Maar wat vooral bleef hangen, waren de verhalen van kracht en trouw: kracht om door te gaan en trouw te blijven aan idealen. Mensen die er voor elkaar willen zijn en samen vechten voor betere tijden. Die verhalen maakten diepe indruk en krijgen - in dit bewogen jaar - nieuwe betekenis. Omdat ze ons laten zien wat hoop is. En ons wijzen op wat echt telt.
Met die verhalen in ons achterhoofd zoeken we ook nu naar richting voor Ridderkerk. Waar brengen we hoop? Waar is meer aandacht nodig voor wat echt telt?
Donderdag 7 november is de Ridderkerkse begroting voor 2020 vastgesteld. Belangrijkste oproep was: werk preventief. Dat is goed voor de gezondheid en uiteindelijk de portemonnee.
Vorige week waren de algemene beschouwingen in de gemeenteraad van Ridderkerk. Voor de ChristenUnie een mooi moment om het eens over een andere boeg te gooien. We wilden het eens hebben over samenwerken binnen de raad. In veel media krijgt u als lezer vaak de politieke verschillen uitvergroot voorgeschoteld. Tja, dat leest lekkerder dan een artikel waarin overeenkomsten centraal staan. En ja, verschillen zijn er. Maar dan gaat het vaak over de laatste 10% van de standpunten. Over veel, heel veel, zijn we het vaak eens.
