Op 3 november 2022 wordt in de raad de Ridderkerkse begroting voor het jaar 2023 besproken. Ook wordt op die dag gedebatteerd over het collegeprogramma dat het college onlangs heeft gepresenteerd. Als ChristenUnie fractie hebben we onze algemene beschouwingen voor dit jaar vooral gericht op dat collegeprogramma, dat voor het huidige college de basis zal zijn voor het te voeren beleid. Er staan mooie actiepunten in, maar we maken ons ook wel zorgen. Er ontbreekt de echte aandacht voor onze inwoners. Het toewerken naar een toekomstbestendig Ridderkerk is meer dan alleen het bouwen van een pumptrackbaan, evenementen en het aanstellen van extra boa's. Toekomstbestendig gaat ook om het bouwen aan een prettige samenleving in Ridderkerk. Een samenleving waarin Ridderkerkers omzien naar elkaar, waar gestreden wordt om de inkomensongelijkheid te verminderen, waar niemand tussen wal en schip raakt.
Lees hieronder onze Algemene Beschouwingen.
Dit zijn alweer de laatste algemene beschouwingen van deze raadsperiode. Een goed moment om terug te kijken. Waar komen we vandaan, wat waren onze doelen en verwachtingen? Kunnen we tevreden zijn?
We willen dit in deze beschouwingen doen aan de hand van drie punten: Natuurlijk ChristenUnie, Gelukkig ChristenUnie en Zichtbaar ChristenUnie. Het zijn niet zomaar willekeurige kopjes, het zijn de namen van de drie werkgroepen die ons als raadsleden in de afgelopen raadsperiode enorm hebben ondersteund. De ordening in deze algemene beschouwingen is daarmee een dank aan onze betrokken achterban die met ons heel veel werk heeft verzet! Bedankt Tjalke, Maarten, Raymond, Barbara, Corstiaan, Ard, Jacqueline, Christiaan en Thirza! Het werk dat jullie (vanwege corona vaak ook letterlijk) achter de schermen hebben verzet is voor ons ongelooflijk belangrijk geweest, daardoor konden wij ons raadswerk veel beter uitvoeren.
2020 zou het jaar worden van 75 jaar vrijheid. Maar die mijlpaal is grotendeels overschaduwd door de coronacrisis. En toch horen we - in de crisis van nu - ook nog de gesprekken over de crisis van toen. De verhalen van verlies en honger. Van stress en verdriet. Maar wat vooral bleef hangen, waren de verhalen van kracht en trouw: kracht om door te gaan en trouw te blijven aan idealen. Mensen die er voor elkaar willen zijn en samen vechten voor betere tijden. Die verhalen maakten diepe indruk en krijgen - in dit bewogen jaar - nieuwe betekenis. Omdat ze ons laten zien wat hoop is. En ons wijzen op wat echt telt.
Met die verhalen in ons achterhoofd zoeken we ook nu naar richting voor Ridderkerk. Waar brengen we hoop? Waar is meer aandacht nodig voor wat echt telt?
