Een scheiding is een moeilijke en onzekere periode voor zowel ouders als kinderen. De gevolgen van een scheiding kunnen groot zijn en leiden tot jeugdzorg, schuldenproblematiek en gedwongen woningverkoop. Hoewel veel ouders erin slagen om tot goede oplossingen te komen, lukt dit niet altijd en ontstaan er complexe situaties vol ruzies. Daarom is het belangrijk dat de gemeente investeert in het voorkomen van scheidingen of het verminderen van de gevolgen ervan.

Van harte gefeliciteerd! 

Nee, ik doel met deze titel niet op de grote overwinning van de BBB vorige week (15 maart). In Ridderkerk werd op diezelfde avond na een intensieve zoektocht de nieuwe burgemeester voor Ridderkerk bekendgemaakt.

Nadat de gemeenteraad in een besloten vergadering een besluit hadden genomen over de voordracht, mocht ik als voorzitter van de vertrouwenscommissie in het openbare deel van de raadsvergadering de naam bekend maken: 

Achttien jaar. Eindelijk meer vrijheid en zelf beslissen over de toekomst. Eigen keuzes maken, uitproberen, vallen en weer opstaan. En als het toch allemaal niet lekker gaat, dan zijn er altijd nog ouders of familie die bijspringen. Tijd voor een feestje!

Niet alle jongeren zien uit naar dat feestje. Het zijn jongeren die zorg en begeleiding krijgen, meestal betaald via de jeugdwet. Vaak zijn het jongeren die in een begeleid wonen voorziening wonen, zij hebben in de maanden voor hun 18e verjaardag stress. 

Eén op de vijf van de huishoudens in Nederland heeft het afgelopen jaar te maken gehad met geldproblemen. Het is een zin die je de afgelopen tijd vast vaker hebt gelezen. En misschien ook wel een zin waarvan je denkt: nou weten we het wel. Los het eens op.

Voor ik wat over een oplossingsrichting ga zeggen eerst nog wat feiten. Wist je dat gezonde mensen met moeilijk aflosbare schulden drie keer meer kans op psychische aandoeningen hebben dan mensen zonder geldzorgen. En dat mensen die al een psychische aandoening hadden voordat de schulden ontstonden, slechter herstellen.

In Ridderkerk zijn buurtcirkels voor verschillende doelgroepen. Over de buurtcirkel voor ouderen heb ik al vaker geschreven. Twee jaar geleden dreigde de subsidie voor deze buurtcirkel gestopt worden. De ChristenUnie diende een motie in om ervoor te zorgen dat er een structurele bekostiging komt. De motie werd door een groot gedeelte van de raad gesteund en de buurtcirkel - georganiseerd door de Reijerheem- bleef.

Ik ben opgegroeid in een fijn gezin, met ouders die er voor mij waren. Ouders die regels stelden wanneer het nodig was. Uiteraard was ik het daar regelmatig niet mee eens. Ouders die me lieten kennismaken met muziek en musea. We hadden geen geldgebrek. Er was altijd eten en ik woonde in een fijn huis met een eigen kamer. Toen ik volwassen werd heb ik meerdere studies kunnen volgen, ik woon in een fijne wijk en mooi huis, ben gelukkig getrouwd en heb echt heel leuke kinderen. Ik heb een superleuke baan en ga graag op vakantie. Jazeker, ik heb er hard voor gewerkt. Maar ik weet heel goed dat ik deze stappen vooral heb kunnen maken omdat ik zoveel kansen heb gekregen.

In neonletters staat deze tekst op een gebouw in Rotterdam. Het is een zin uit een gedicht van Lucebert. Een filosofisch gedicht dat op meerdere manieren uit te leggen is. Alles van waarde is weerloos. Het is deze zin die in het afgelopen jaar vaak door mijn hoofd is gegaan in mijn werk als raadslid.

Alles van waarde is weerloos. Het motiveerde mij dit jaar om aan te dringen op het oplossen van de wachtlijsten voor de dagopvang en de huishoudelijke hulp. We stelden vragen en dienden twee keer achter elkaar een motie in. De tweede keer was korte tijd na het indienen van de eerste motie. 

In Ridderkerk zijn er meer dan 7.000 mantelzorgers. Echt veel! Ze geven zorg aan een partner, ondersteunen ouders, zorgen voor een naaste met psychische kwetsbaarheid of helpen met een ziek gezinslid. Het is een heel diverse groep die niet altijd even zichtbaar is. Dat komt onder andere omdat mensen zich niet zien als mantelzorger. Wat ze doen is volgens hen heel gewoon. Met deze column wil ik de schijnwerpers zetten op alle mantelzorgers in Ridderkerk. Want het combineren van werk, school en eigen leven in combinatie met de zorg is zwaar.

Zorgorganisaties die dagopvang bieden zien een toename van zorgwekkende situaties in de thuisomgeving. Situaties waar per direct hulp zou moeten worden geboden. Helaas is er in Ridderkerk een lange wachtlijst, sommigen mensen wachten al vanaf mei om te weten of ze recht hebben op zorg. Dat duurt te lang. Dagopvang is geen luxe maar een grote noodzaak.

Laatst wandelde ik met iemand door de wijk Oost. We hadden het over het belang van ontmoetingsplekken in deze wijk. We stonden stil bij het parkje bij Plein Oost. Vrouwen zaten gezellig op een bankje te kletsen. We keken naar spelende kinderen op het schoolplein van de Wingerd en liepen naar een voetbalplek waar jongeren zich kunnen uitleven. Ik hoorde hoe belangrijk deze plekken waren voor Oost. Dat ze zorgen voor verbinding in de wijk. Dat ze bijdragen aan de gezondheid van kinderen en aan het bestrijden van eenzaamheid. 

Nu de dagen weer lichter worden, en de maatregelen langzaam versoepelen heb ik de kans gegrepen om weer ‘live’ in gesprek te gaan met Ridderkerkers. Dat blijft toch één van de leukste dingen van het raadswerk! De stukken die we krijgen en moeten beoordelen krijgen kleur door de verhalen. Al pratend begrijp ik beter waar de zorgen en de dromen liggen. Uiteraard waren er de maatregelen waar we ons aan moesten houden. Maar wandelen met z’n twee mag weer! Daarbij is praten en wandelen altijd een fijne combi en heb ik gelijk mijn stappen voor die dag gezet: win-win.

Onlangs kregen de raadsleden een (online) presentatie over de mogelijke komst van éénrichtingsverkeer in het centrum. Waarbij je met de auto in één richting een ‘rondje dorp’ kunt rijden. Voordeel daarvan is dat er bredere fiets- en wandelpaden kunnen worden gemaakt. Ook is er zo meer ruimte voor bomen en groen. Als fietser en wandelaar voel je je daardoor meer welkom in de straten rondom het Ridderkerkse centrum.

Ik denk dat boekenliefhebbers het boek wel kennen: ‘de jongen, de mol, de vos en het paard’ van Charlie Mackesy. Het is een prachtige moderne fabel. De jongen en de dieren gaan samen op reis en beleven veel avonturen. De lessen die ze daarbij samen leren zijn stuk voor stuk levenswijsheden. Een paar zinnen uit dit boek:

Sneeuw! Na jaren kwakkelwinters te hebben gehad kwam het er eindelijk van. Wel twintig centimeter lag er. Wat waren we er blij mee. Even geen corona. Even weg van die sombere en monotone dagen. Genieten van sneeuwpoppen maken, sleetje rijden en van die magische witte wereld. En dat we daar aan toe waren was goed te zien: half Ridderkerk leek wel buiten te zijn. In geen maanden heb ik zoveel blije gezichten gezien. En heerlijk: dat geluid van gelach in de lucht!

Het valt niet mee om deze weken voldoende beweging te krijgen. Thuiswerken, weinig kans om te sporten etc. Wandelen is iets wat nog wél kan, en is een eenvoudige en veilige manier om er even uit te zijn. Daarbij is wandelen ook nog goed voor de gezondheid. Ik vind het echt leuk om te merken dat we in Ridderkerk steeds meer wandelen. Zelf maken we elke avond een wandeling. Dan zet ik de app ‘Ommetje’ aan. Het idee achter deze app is om mensen te laten wandelen in een soort competitievorm. Samen met collega’s, familie of vrienden zet je een eigen wandelcompetitie op. Voor mij werkt het, het zal toch niet zo wezen dat mijn collega’s steeds vooroplopen in deze competitie. Dan loop ik maar weer een extra rondje!

Verstoppertje spelen tussen het groen, spannende paadjes ontdekken of moddersoep maken. Kinderen kunnen zich in zo’n omgeving uren vermaken. Buiten spelen levert zo veel op: samen met vriendjes spelen, uitdaging om meer te bewegen, ontdekken hoe mooi de natuur is, lekker buiten zijn. Het draagt bij aan gezondheid en net zo belangrijk: zo ontstaan fijne jeugdherinneringen.

Elkaar echt kennen, er voor elkaar zijn. Dat is zo nodig in het leven. Het zorgt ervoor dat je leven waardevol voelt. Soms is daarbij wat lichte professionele ondersteuning nodig. Hierdoor lukt het dan om mee te blijven doen, je waardevol te voelen. Buurtcirkel van Aafje Reyerheem en het Geheugenpaleis van Riederborgh zijn hier twee mooie voorbeelden van.

In deze week wordt door het hele land extra aandacht gevraagd voor het thema eenzaamheid. Daarnaast is er afgelopen dinsdag een ander initiatief gestart: ‘aandacht voor elkaar’ (https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2020/10/05/aftrap-landelijk-initiatief-aandacht-voor-elkaar). Ik kijk een beetje kritisch naar dergelijke initiatieven. Gaat het percentage van mensen die zich eenzaam voelen hiermee om laag? Lukt het ons door een landelijk initiatief om echt verbinding en compassie te voelen? Ik vraag het me echt af.

Eén van de weinige leenwoorden die we uit Zweden hebben overgenomen is het woord knäckebröd. Voor iedereen wel bekend. Het woord ‘ombudsman’ is ook zo’n Zweeds leenwoord. Bij een ombudsman kun je terecht wanneer je ontevreden bent over een klachtafhandeling. Een ombudsman luistert en zoekt samen naar een oplossing. Elke gemeente in Nederland werkt met een ombudsman. Je mag daarbij kiezen of je je als gemeente aansluit bij de nationale ombudsman of dat je wil werken met een plaatselijke ombudsman. Belangrijk aan een ombudsman is dat deze bereikbaar en dichtbij voelt.

Het was goed zo. Even niets. Na heel drukke maanden waarin ik in mijn baan in het onderwijs alle zeilen moest bijzetten om goed onderwijs te kunnen bieden. Waarin net voor de zomervakantie ook politiek een inhaalslag gemaakt moest worden. Even rust. Het was fijn, die time out. Maar nu ga ik op het werk en in de politiek weer lekker aan de slag. 

Inmiddels zijn we alweer 4 maanden ‘onderweg’ in een land met totaal andere regels en gewoontes dan die voor mij en u vertrouwd waren. Het kostte me moeite me er thuis te voelen. Herkent u dat?  Maar na 4 maanden voel ik toch wat gewenning. Mijn wereld is net als voor veel Ridderkerkers klein geworden. Mijn woon-werkverkeer beperkt zich tot een paar meter in huis.

In de afgelopen maanden heb ik op mijn werk een soort dubbelfunctie gehad.  

Het Corona virus heeft enorme impact op ieders leven. Maar ik besef goed dat de situatie voor de een heftiger is dan voor de ander. Ik heb echt een knoop in m’n buik wanneer ik verdrietige situaties hoor van bijvoorbeeld mantelzorgers. In mijn omgeving, in de kranten of door de blogs op social media.