Door
Erna de Wolff,
Robert Kooijman op
1 juni 2021 om 22:34
Te veel mensen in Ridderkerk hebben niet genoeg geld om rond te komen. Armoede en schulden slurpen in deze huishoudens alle aandacht op. Daardoor neemt de kans op stress en psychische klachten flink toe. Relaties en gezinnen leiden eronder. Door de coronacrisis zal deze groep alleen maar groeien. De ChristenUnie maakt zich zorgen en zet zich landelijk in voor een ambitieus schuldenbeleid. Maar ook lokaal moet er wat gebeuren.
Omdat voorkomen nog altijd beter is dan genezen moet wat de ChristenUnie betreft maximaal worden ingezet op preventie en vroegtijdige hulp.
- Wij zijn voorstander van doelgerichte en laagdrempelige voorlichting over geld en budgetbeheer op ontmoetingsplekken in de wijken en op scholen.
- Wij pleiten ervoor dat de gemeente met woningcorporaties en energieleveranciers afstemt dat betalingsachterstanden tijdig worden gemeld zodat bv. huisuitzettingen kunnen worden voorkomen.
- Bij regelingen voor minima moet de gemeente rekening houden met de groep die qua inkomen net boven de bijstandsnorm zit om een armoedeval te voorkomen. Zeker nu er veel meer stille armoede dreigt door de corona crisis. Wat ons betreft introduceren we daarvoor een nieuwe norm, in plaats van 110 of 120 procent van de bijstandsnorm, en onderzoeken we nieuwe maatregelen.
- Ook zetten we ons in om de minimapas (Ridderkerkpas) verder te ontwikkelen voor de doelgroep die daar behoefte aan heeft. Afgelopen jaar is daar bijvoorbeeld een nieuwe zwemregeling en het vergoeden van dierenartskosten bij gekomen.
- Vorig jaar hebben we middels een motie aangedrongen op een sterkere koppeling tussen de schuldhulpverlening en de wijkteams. Door de samenwerking tussen deze partijen kunnen cliënten met meerdere hulpvragen sneller geholpen worden. Hierdoor voorkomen we mogelijk grotere problemen.
- De ChristenUnie denkt ook dat meer inzet van vrijwilligers helpend is bij het bestrijden van schulden. Niet als vervanging van goed beleid maar als verrijking daarvan. Het werk van de Stichting Schuldhulpmaatje kan daarbij veel betekenen. We zien hierbij graag een pro-actieve houding van de gemeente in het actief verwijzen naar- én inzetten van de expertise van de Stichting Schuldhulpmaatje.
Is bovenstaande goed? Doen we genoeg? Dat is de vraag die het interkerkelijk diaconaal beraad ons stelde. En dat is best een lastige vraag. Wanneer ik ja zeg, laat ik al die mensen die nu diep in de schulden en wanhoop zitten in de steek. De stappen die we landelijk én plaatselijk nemen zijn echt (nog) niet voldoende om de problemen op te lossen. Wanneer ik nee zeg doe ik geen recht aan alle stappen die op dit moment worden genomen. De schuldenproblematiek is echt een ingewikkeld probleem en vraagt oplossingen op alle terreinen van het leven. Het is belangrijk dat we dat met elkaar erkennen en tegelijkertijd met elkaar eraan werken dat zoveel mogelijk mensen schuldenvrij kunnen leven.