Vanavond stellen we een visie vast, waarin de eindbestemming wel duidelijk is, maar de weg er naartoe nog onzekerheden bevat. De vraag is dan: spreken we hier van een slechte visie? Of zou het juist van visie getuigen wanneer we ons niet laten leiden door de dingen die we nu nog niet zeker weten, maar weloverwogen sturing geven richting het einddoel: een CO2 neutraal én een circulair Ridderkerk in 2050.
Ik hoop dat voor iedereen helder is dat dát de opgave is waar we nu voor staan. En al lijkt 2050 nog ver, gezien de omvang van de opgave is het nu alle hens aan dek.
Denk aan onze kinderen en kleinkinderen. Zouden zij later kunnen begrijpen wanneer we, vanwege onzekerheden nu, geen besluiten durfden te nemen, geen stappen durfden te zetten? Voorzitter, dat mág niet onze nalatenschap zijn. En daarbij: we moeten ook nu al zuinig zijn op onze aarde, dat is niet alleen voor de toekomst van belang.
De ChristenUnie is blij dat met deze klimaatvisie het complete plaatje in beeld is, de diverse thema’s klimaat, energie, milieu, mobiliteit en circulaire samenleving staan nu mooi bij elkaar. Een masterplan, zo zou je kunnen stellen.
Even terug naar de visie waar ik mijn bijdrage mee begon. De route naar 2050 is nu weliswaar uitgestippeld, maar onderweg zullen we vast vertragingen, omleidingen, alternatieve routes, ongelukken, tolwegen, enzovoorts tegen gaan komen. Net zoals een vakantiereis naar Zuid Frankrijk verloopt. Maar wanneer je je daar op voorhand bewust van bent, is het ook niet erg om nu te vertrekken.
Wat wel altijd verstandig is, is om met voldoende geld op pad te gaan. Voor die zaken die je zeker weten tegenkomt, maar ook voor onverwachte situaties. Daarin voorziet het voorliggende voorstel ook, prima dus.
Zoals diverse malen aangegeven door de gehele gemeenteraad, zijn draagvlak en betaalbaarheid voor onze inwoners van uitermate belang. Dit zijn dan ook terecht de ondersteunende thema’s binnen de klimaatvisie.
Maar net zo goed als je voor je vakantierit naar Zuid Frankrijk ongetwijfeld wél met elkaar afspreekt dat je regelmatig even een rustpauze neemt om de benen te strekken, is het niet nodig om voor vertrek al je rustpunten al op de kaart te markeren. Zelfs onverstandig, want één onverwachte file, en je uitgestippelde plan valt in duigen.
Met het college aan het stuur, en de raad als bijrijder moeten we gezamenlijk toch een mooie route kunnen maken, en adaptief in kunnen spelen op situaties die we onderling tegen kunnen komen?
En ja. Soms maak je de verkeerde keuzes. Denk je dat het slim is om de Ring Antwerpen te pakken, en blijkt daar net een ongeluk te zijn. Had nu maar de andere route gekozen. Op dat moment terugkijken is begrijpelijk, maar heeft vanzelfsprekend niet zoveel zin. Ik denk dat u deze metafoor ook wel kunt doortrekken naar het uitvoeringsprogramma van de klimaatvisie.
En onze inwoners? Gaan die ook mee op reis? Zeker! En wat ons betreft zitten die niet alleen op de achterbank, maar nemen we hen actief mee in onze overwegingen, luisteren we goed naar hun wensen en ideeën, nemen we hen serieus mee in de beslissingen en maken we zo de reis echt gezamenlijk. Om uiteindelijk met elkaar op de eindbestemming aan te komen.
Robert Kooijman