Ridderkerk is altijd verbonden geweest met de rivieroevers. Als klein kind mocht ik mee met mijn opa. Gedurende zijn hele werkzame leven werkzaam bij De Groot en Van Vliet, als hoofd timmerman. Ik mocht mee om te kijken naar een tewaterlating van een nieuw schip. Prachtig was dat, onvergetelijke momenten. Helaas is die historie niet meer in grote omvang aanwezig. Er is nog wel wat watergebonden industrie, maar de laatste decennia is dat wel steeds minder geworden. En dan is het ook goed om weer vooruit te kijken. Wat willen we als Ridderkerk nu met de rivieroevers richting de toekomst? Het is daarom ook goed dat dit college nu met een uitgewerkte visie naar de raad komt.

Het raadslid Erna de Wolff (ChristenUnie) wil druk op de ketel voor het wegwerken van achterstanden in Wmo-procedures. Een maand geleden nam de gemeenteraad haar motie aan voor het zetten van stappen omdat de wettelijke termijn voor de behandeling van aanvragen ruim wordt overschreden.

Het is geen kampioenschap “welke politieke partij is het meest verkeersveilig”. Ik ga ervan uit dat we allemaal vinden dat verkeersveiligheid op één moet staan. Maar over de invulling daarvan, daarover zouden we nog wel kunnen verschillen. Dat bleek ook al wel in de commissie. Burger op 1 en VVD ergeren zich aan fietsers die zich niet aan de regels houden. Terwijl onze bril juist vooral gericht is op de auto. Voertuigen die steeds groter, en daarmee ook gevaarlijker worden voor kwetsbare verkeersdeelnemers.

Jaren ging ik dagelijks met de bus naar mijn werk.  Ik deed dat al in de tijd van de TV-serie ‘Toen Was Geluk Heel Gewoon’ (voor de kenners: Jaap Kooiman is overigens geen familie van mij). Sinds 2020 is de situatie wel veranderd. Mijn reisafstand woon-werkverkeer is tegenwoordig niet meer dan zo’n 10 meter, gerekend vanaf de ontbijttafel. En zo is het op dit moment helaas voor veel Ridderkerkers.

Dan zou nu de vraag gesteld kunnen worden: waar hebben we het dan eigenlijk vanavond over? Doorstromingsverbeteringen voor de bus? Is dat nu wel nodig?