Het was goed zo. Even niets. Na heel drukke maanden waarin ik in mijn baan in het onderwijs alle zeilen moest bijzetten om goed onderwijs te kunnen bieden. Waarin net voor de zomervakantie ook politiek een inhaalslag gemaakt moest worden. Even rust. Het was fijn, die time out. Maar nu ga ik op het werk en in de politiek weer lekker aan de slag. 

In de afgelopen maanden heb ik op mijn werk een soort dubbelfunctie gehad.  

Het Corona virus heeft enorme impact op ieders leven. Maar ik besef goed dat de situatie voor de een heftiger is dan voor de ander. Ik heb echt een knoop in m’n buik wanneer ik verdrietige situaties hoor van bijvoorbeeld mantelzorgers. In mijn omgeving, in de kranten of door de blogs op social media.

Heel voorzichtig komen de eerste hoopvolle berichten. Minder doden door Corona en minder opnames op de ic. Op 11 mei mogen basisscholen en kinderopvangcentra weer open. We bereiden ons voor op de anderhalve-meter-samenleving. We zijn er nog lang niet, het voorzichtig optimisme kan zo weer omslaan. En toch kunnen we - moeten we- gaan nadenken over hoe de komende tijd.