Column Ridderkerks Dagblad 'Te lang wachten voor dagopvang'
Zorgorganisaties die dagopvang bieden zien een toename van zorgwekkende situaties in de thuisomgeving. Situaties waar per direct hulp zou moeten worden geboden. Helaas is er in Ridderkerk een lange wachtlijst, sommigen mensen wachten al vanaf mei om te weten of ze recht hebben op zorg. Dat duurt te lang. Dagopvang is geen luxe maar een grote noodzaak.
Om je wat beelden bij deze woorden te geven vier kleine verhalen:
‘ Ze helpt hem met het aandoen van zijn jas en loopt mee naar het busje. Moeizaam stapt hij in. Ze zwaait hem uit, hij kijkt vooruit en ziet het niet. Deze dag is voor haar. Even niet mee praten met dat wat niet waar is. Even slapen om de uren van de nacht weer in te halen. De uren waarin hij dacht dat het dag was. Boodschappen doen zonder haast. Hij raakt in paniek wanneer zij er niet is. Even koffie drinken met een vriendin, een gesprek voeren zonder dat hij haar in de rede valt. Even rust en opladen. Om straks weer te zorgen voor de man die haar zo lief is’
‘ Hij stapt de bus uit, loopt naar binnen. Na een hartelijk welkom zakt hij in z’n vaste stoel en pakt de krant. Tijdens het koffie drinken praat hij met de andere gasten over het nieuws, over het weer en over de tijd van vroeger. Samen doen ze oefeningen om niet te stijf te worden. Het is goed zo. Er zijn mensen die helpen, die de tijd voor hem nemen wanneer hij de tijd kwijt is. Hij voelt zich welkom en gezien’
‘ Zij is er ook. Ze heeft zich netjes aangekleed en geniet van de gesprekken. Je had haar drie maanden geleden moeten zien. Onverzorgd, stil voor zich uitstarend. Wat had alles voor zin wanneer niemand je ziet? Hier waren mensen die haar nagels hebben gelakt. Die haar uitdaagden om een spelletje te doen en haar vroegen of ze een appeltaart wilde helpen bakken. Het leven kreeg weer iets meer kleur’
‘ Er waren heel wat gesprekken over heen gegaan. Wat was het moeilijk voor haar vader om toe te geven dat de zorg voor moeder steeds zwaarder werd. Maar eindelijk was het haar gelukt! Haar ouders gingen akkoord, ma ging naar de dagopvang. Ze hoopte zo dat het zou helpen om een verpleeghuis opname uit te stellen. Het zou verschrikkelijk zijn wanneer haar ouders niet meer samen konden wonen. Diezelfde middag pakte ze haar telefoon om het te regelen. Groot was de teleurstelling dat het nog maanden ging duren voordat haar moeder terecht kon’
Vier kleine verhalen waarmee ik het grote verhaal wil vertellen: wanneer je aangeeft dat mantelzorgers de ondersteuning moeten krijgen die ze nodig hebben, dat preventie belangrijk is om erger te voorkomen. Wanneer je er alles aan wilt doen om zorgkosten naar beneden te krijgen. Zorg dan dat dagopvang goed en snel geregeld is.
Ik weet dat het een taai probleem is. Dat er geen makkelijke antwoorden zijn. Maar ik ben ook van mening dat er meer kan dan we nu doen. En dat grote problemen soms tot een gedurfde aanpak moeten leiden. Dat was de reden dat de ChristenUnie in de raad van september een motie indiende waarin we vroegen om dagopvang zorg direct te vergoeden vanaf het moment dat de wettelijke tijd voorbij was. Het was fijn dat EvR, de SGP, PvdA en Burger op 1 de motie mee indienden en dat er veel draagvlak was in de raad. Helaas is er tot nu toe nog weinig beweging. Er wordt gewerkt aan een plan en gekeken naar juridische gevolgen. Dat duurt te lang. En dus zijn we weer bezig met een motie. Om nogmaals op te roepen om de wachtlijsten weg te werken. Wellicht met een gedurfde oplossing als een soort ‘generaal pardon’. We zijn nu aan het uitzoeken of dat haalbaar is. Maar dat het nodig is om die wachtlijsten aan te pakken is duidelijk. Lees de vier verhalen nog maar eens, dan begrijp je waarom.
Erna de Wolff
Reacties
Plaats een reactie
